Bulacan Deserves Better: Lumang problema, inuulit ng bagong pamunuan ng DPWH

Sa gobyerno, tila may mga siklong ayaw matapos: papalitan ang mga opisyal, magpapahayag ng reporma, magpapakita ng kaunting ingay—pero sa huli, lumalabas na pareho pa rin ang rotang tinatahak. Sa Bulacan, hindi na ito bago. Isa na itong nakakapagod na bahagi ng araw-araw na realidad.

Matapos pumutok ang kontrobersiya sa DPWH Bulacan — mula sa magarbo at hindi maipaliwanag na mga sasakyan hanggang sa maluho umanong pamumuhay ng ilang opisyal — umasa ang marami na simula na iyon ng isang mas malinis na yugto. Tinanggal ang mga sangkot, may umamin, at saglit tayong kumapit sa pag-asang posibleng may tunay nang pagbabago.

Pero heto na naman tayo. At higit pa riyan—heto na naman sila.

Ang Muling Paglitaw ng Pangalan na Hindi Matanggal ang Bahid

Josefino “Jojo” Melgar Jr.—isang beteranong inhinyero sa DPWH. Noong una’y tahimik, pero nang maglabasan ang alegasyon, biglang naging laman ng mga usapan. Ngayon, ibinalik siya bilang OIC District Engineer ng Bulacan.

At narito ang tanong na hindi mabura: bakit siya? at bakit ngayon?

Hindi ito basta simpleng reassignment. May nauna nang isyu: minsang binanggit sa isang talumpati ni dating Pangulong Rodrigo Duterte ang pangalan ni Melgar kaugnay ng umano’y ghost projects sa Occidental Mindoro—kasama pa raw ang isang politiko. Noon ay malinaw ang direksyon: alisin sa puwesto. Pero ngayon? Balik sa operasyon, tila walang naging sagabal.

Paano ito nangyari? Sino ang nagbalik sa kanya? At bakit tila walang malinaw na paliwanag mula mismo sa ahensya?

At may isa pang tanong na gumugulo: ito rin ba ang “Kuyang Jojo Melgar” na tumakbo sa Kongreso noong 2022? Kung oo, malinaw na may ambisyong pulitikal bago bumalik sa DPWH—kaya mas malaking tanong kung anong puwersa ang muling nagluklok sa kanya ngayon.

Kultura ng Takot, Hindi ng Serbisyo

Kung totoo ang mga kuwentong umiikot sa Region III 1st DEO, mas mabigat pa ang problema kaysa sa mga naunang isyu. Ayon sa ilang nagbabalita sa loob, pinatayo raw sa tuwing dumarating. Bawal magsalita. Bawal magtanong. Bawal alalahanin ang nakaraan, kahit naroon ang mahahalagang aral na dapat pinaghuhugutan ng pagbabago.

Hindi ito pamumuno—ito’y intimidasyon. Sa isang institusyong dapat ay ginagabayan ng respeto, transparency, at malasakit, tila pinalitan ito ng takot at pagpilipit sa kapangyarihan.

Bulacan Deserves Better

Hindi ito laban sa pagiging istrikto. Kailangan natin ng disiplina.

Hindi rin ito laban sa pagiging masipag. Kailangan natin ng masipag na lingkod-bayan.

Ang problema ay kapag ang lider ay may bitbit na kontrobersiya, tapos ang istilo ng pamumuno ay tila walang pananagutan. Hindi dapat maging dumping ground ang Bulacan ng mga opisyal na may mabibigat pang tanong na hindi nasasagot.

Kaya ngayon, dapat nang magtanong ang publiko—hindi dahil mahilig sa drama, kundi dahil may karapatan tayong magtanong:

Sec. Vince, ito na ba talaga ang pinakamahusay na pagpipilian? Wala na bang mas may integridad, mas may respeto, at mas karapat-dapat para sa posisyong dapat ay naglilingkod, hindi nambubusabos?

Sa panahong sawa na ang taumbayan sa paulit-ulit na iskandalo, malinaw ang hinihingi:

Hindi natin kailangan ng panibagong kontrabida.
Kailangan natin ng mga lider na tunay na naglilingkod—hindi mga lider na nais paglingkuran.